Wat betekent dit voor de mens?
Toen Jezus in de vorm verscheen, toen Jezus geboren werd als mens was het een mens met een enorme opdracht, omdat hij als opdracht kreeg 3 jaar de Christus energie in zichzelf te dragen en vanuit de Christus energie de mensheid aan te raken in het Christus principe van hem zelf. Het Christus principe van de mens is dat wat liefde genoemd wordt.
Liefde in al zijn gradaties. Er is reeds gesproken over liefde maar wat betekent liefde voor de mens in al deze eeuwen die achter ons liggen en voor ons liggen?
Liefde kent de mens vanuit zijn prilste jaren als dat wat hem omringt, als dat wat hij in zichzelf als normaal ervaart en zichzelf daarin herkent als deel van zichzelf. Maar naarmate de mens volwassen wordt is de liefde in een andere vorm die steeds voor hem verschijnt en waarin de mens zal moeten leren wat de werkelijke ongehechte liefde vanuit het hart is. Maar de mens in al zijn moeilijke leerprocessen, in al zijn levens, leert liefde vanuit emotie, leert liefde vanuit hechting, leert liefde vanuit verbinding aan dat wat hem of haar afhankelijk maakt.
Doch de werkelijke Christus liefde in de mens is dat wat in zichzelf gelegen is , in het hart.
Vanuit het Licht in zichzelf kan dit principe in de mens steeds verder open gaan, zichtbaar worden, maar daar waar de mens zichzelf nog steeds afhankelijk maakt van liefde buiten zichzelf zal hij de liefde in zichzelf niet kunnen voelen. De liefde vanuit zijn eigen wezen, de liefde die hij in de basis van zijn eigen wezen is. Het Christus principe, de onvoorwaardelijke Liefde, wat de mens in zijn wezen, in zijn basis, in zijn kern is.
En toch is dát hetgene waarvoor de geboorte van Jezus plaats heeft gevonden.
De mens die nog steeds buiten zichzelf zoekt in deze tijd vergeet dat dat principe van liefde in het hart, het principe is van steeds opnieuw geboren worden.
En daar waar geboorte is, vindt ook een sterven plaats
En daar waar geboorte is, vindt ook een sterven plaats. Want steeds opnieuw, stap voor stap, wanneer de mens de weg van liefde gaat zal hij zien waar hij zijn liefdesdraden aan verbonden had. En daar waar liefde niet zuiver gericht werd vanuit dit Christus principe, daar zal de mens een stukje sterven. Wanneer hij de geboorte van zijn eigen Christus daarin plaats laat vinden en steeds opnieuw zal de mens zien dat de beweging van binnen naar buiten de beweging is die de mens moet maken, omdat de beweging van binnen naar buiten de beweging is die de mens vanuit zijn wezen naar de vorm toe, naar de materie toe richt.
Omdat de mens zichzelf zal leren zien, omdat de mens daardoor de ander zal zien.
De mens zal zien dat niet alleen de tijd van Kerstmis de tijd van bezinning op dit Christus principe, op liefde in hem zelf is, maar dat deze bezinning eigenlijk ieder moment in zijn leven een enorm aandeel zal moeten hebben. Wanneer de mens alleen met 2 kerstdagen en 1 kerstavond zichzelf bezint en alleen nog maar bezint in die hele kortdurende momenten dan zal hij zijn wezen daar in deze tijd niet meer genoeg aan hebben.
De mens verloochent daardoor zijn eigen Christus principe.
Het wordt de mensheid gevraagd vanuit de kosmos niet meer te aanbidden, aanbidt niet meer.
Aanbidding is een beweging die u maakt naar buiten toe die niet vanuit uw hart gericht is maar een aanbidding is vanuit uw emoties, vanuit een andere lijn van liefde, liefde die niet direct gekoppeld is aan de zuiverheid van uw Zijn.
Leer te zien dat wanneer u de koppeling maakt vanuit uw hart met dat wat u neer wilt zetten vanuit uw Zijn in deze wereld, dat dát de Christus in u is die u daar handen en voeten geeft.
Bezin u, iedere dag , niet vanuit een zwaarte maar bezin u vanuit het feit wie u bént! Wat u kunt doen, wat uw mogelijkheden zijn en wat uw opdracht is, maar vooral hoe bent u in staat uw liefde te richten en niet een liefde is die toedekt, maar een liefde die open, eerlijk en puur is. Een liefde die laat zien, die zichzelf laat zien en die een ander de mogelijkheid geeft ook zichzelf aan u te tonen. Zie dit in een groter verband want daar waar de mens stopt met aanbidding maar waar de mens naar binnen kijkt zal hij zijn eigen grootheid zien en zal hij die grootheid in zijn medemens gaan ontdekken, en zal hij wereldwijd de verbindingsdraden zien zoals alle wezens met elkaar verbonden zijn en de verbinding die gemaakt wordt niet alleen met Kerst zal dan in alle opvolgende dagen een steeds sterker effect krijgen in de vormgeving waarin de mens zich bevindt in de materiele wereld. Niet alleen op hoogtij dagen maar iedere dag is voor u een bezinningsdag want de mens die op weg is gegaan realiseert zich dat hij daardoor op weg is gegaan in zichzelf.
En dat dat niet een op weg gaan is van één dag in de zoveel tijd, maar dat het een weg is waarop geen terugkeer meer mogelijk is en waar iedere dag u opnieuw in ogen kijkt van anderen en wanneer u in ogen kijkt van anderen, kijkt u in het Wezen van anderen.
Kijk in het Christus principe van anderen en kijkt u in uzelf.
Laat uzelf zien aan uzelf, verbindt uzelf vanuit liefde aan de menselijke persoonlijkheid die u bent, de mens van vlees en bloed. En laat u op die manier zien aan de wereld dat wat u werkelijk bent en niet de rol die u speelt, want de rol die u speelt heeft u niet meer nodig om te overleven.
De mens in deze tijd is een zeer krachtig wezen, is een krachtig wezen gevormd in de voorgaande 2000 jaar waarin er een hele sterke leiding is geweest.
Vanuit dit liefdes principe en steeds opnieuw moest de mens leren na afdwaling om weer terug te keren tot dat ene kernachtige deel in hemzelf, daar waar de kracht tot leven vandaan komt.
Laat de mens zien dat aanbidding steeds afhankelijker maakt. De mens steeds minder laat zien zijn verantwoordelijkheid te dragen voor zijn totale zijn voor zijn wezen en wanneer zijn eigen verantwoordelijkheid wordt gedragen, draagt de mens in die verantwoordelijkheid de bedding van het Christus principe in hem zelf en steeds opnieuw zal de liefde in de mens voelbaarder worden, voelbaarder vanuit een onafhankelijk zijn maar ook voelbaarder vanuit een verbinding, een verbinding dieper voelbaar dan ooit, dat is de tijd die komen gaat.
Voelbaarder ongehecht zonder eigenbelang maar steeds opnieuw vanuit het punt, gezien vanuit de ogen van het hart.
Gezien vanuit de gezamenlijke opdracht der mensheid, het ontwikkelen van dit Christus principe in de mens zelf. En wanneer het licht van de mens groter en groter wordt zal daar-door steeds duidelijker worden de enorme drijfkracht van het duister waar de mens zich zolang in bewogen heeft. Laat het duister dan zien door het licht, dat dit juist datgene in de mens kan wekken ,in de mens kan openbreken, dat wat kern heet.
Dat wat Christus bewustzijn heet, dat wat liefde in de mens is. En vooral dat wat Licht in de mens heet, wat de mens heeft gevormd tot diegene die hij is.
Liefde is de draagkracht. Liefde is dat wat u gevormd heeft vergeet nooit dat daardoor alles wat uw Zijn vertegenwoordigd , de draagkracht van liefde is.
Iedere cel in uw bewustzijn weet hiervan, laat dit doordringen in uw dagbewustzijn en laat dit niet langer sluimeren in uw onderbewustzijn iedere dag opnieuw dat uw totale wezen schreeuwt om gezien te worden vanuit het hart en niet meer vanuit oude emotie.
Nieuwe trillingen zullen zich in u doen gevoelen wanneer u uw hart volkomen durft te ontsluiten. Zonder eigenbelang zonder enige gehechtheid maar alleen vanuit een diep innerlijk weten. De bedoeling van uw wezen, de krachtbron van uw wezen, durf te weten dat iedere stap die u zet, wanneer uw hart gewekt is in uw Christus- bewustzijn, deze voetstap gevuld zal zijn met deze energie, dat dit hetgene is wat u achterlaat in de stoffelijke wereld in de morfogenetische velden van deze wereld en steeds opnieuw heeft de mens de keuze, hoe richt ik mij, waarop richt ik mij, vanuit welk deel in mijzelf richt ik mij, durf ik mijzelf volkomen te indentificeren met mijn hart, met de Christus in mijzelf. Durf ik mijzelf te horen, durf ik te horen wat mijn weg is. En durf ik daaraan dan ook gehoor te geven. Vanuit de liefde voor mijn Wezen in mijzelf vanuit de gerichtheid in mijzelf, vanuit mijn innerlijke verantwoordelijkheid voor mijn leven en daarvoor het leven van al die andere.
Vanuit het durven weten van die enorme grote verbinding.
De draden die de mensen verbinden met elkaar, de draden die verbonden zijn met de kosmos, de draden die overal op ieder moment op ieder onderdeel van moment gevuld zijn met informatie. Met liefde ,met gedachten, met bewustzijn!
Weest u bewust van uw Zijn want hoe meer u bewust bent van uw Zijn hoe helderder de draden van bewustzijn gevuld zullen gaan worden en hoe meer de donkere wolken van lagere mentale krachten, die deze wereld bevolken, zullen doorlicht worden. Laat de wolken, de donkere wolken van al die gedachten die niet meer opbouwend zijn verdwijnen.
Door uw eigen gedachten te vullen vanuit het wekken van uw hart, vanuit de liefde in uzelf, vanuit het durven weten dat wat u bent in uzelf u terug ziet in dat wat u in het leven krijgt geopenbaard.
Weest u steeds opnieuw bewust van het loslaten van de afhankelijkheid aan aanbidding aan buitenkant, maar wees u zeer bewust van de draden naar het Christusbewustzijn in uzelf, steeds opnieuw gevoed vanuit de kosmos en steeds opnieuw de vraag aan de mensheid los te laten dat wat oud is.
Want dat is de opdracht van de mensheid. Wees u bewust dat de kosmos niet anders kan dan deze vraag aan u te stellen.
De mens is de uitvoerder en zo de mens niet deze stappen zet zal dit deel van de uitvoering stil komen te staan en toch gaat de bewustzijnsvorming door, gaat de beweging door en hoe meer de mens buiten zichzelf blijft staan, hoe verder hij af zal dwalen van dat punt van Liefde van dat punt van scheppingskracht in zichzelf en steeds opnieuw zal hij dit zien in welke context dan ook.
Laat ons allen zien dat dit de weg is voor ieder mens.
Dat dit de weg is van een gezamenlijkheid van een samengaan van een innerlijkheid van een daardoor uiterlijkheid. Laat ons kijken, laat ons zien, laat ons horen en laat ons vooral heel diep voelen en ervaren. Wees de Christus in uzelf. Durf dat te weten.
Eenzaamheid, wanneer de mens begrijpt dat eenzaam een woord is die in tweeën splitsbaar is,
dan ontstaan daar de woorden één en zaam in.
Wanneer de mens de eenheid in zichzelf durft te voelen weet hij dat hij voor altijd samen is.
