Einde[van]deze beschaving door kunstvernieling?
Klopt het dat we nu in een slotfase zitten van een tijdperk, van een beschaving?Zou in dat verband ook het kapotslaan van die oude kunst symbool kunnen zijn voor het einde van een tijdperk?
[De nieuwe beweging in bewustzijn; van oude religie naar werkelijke eenheidsbeleving]
Dit is zeker een onderdeel van het hele collectíeve proces.Datgene wat in stánd werd gehouden, is een deel van levenstijd wat zijn functie heeft voltooid. Het zal daardoor werkelijk ook niet meer die functie kunnen voltooien voor de mensheid van nú.
Datgene wat verbróken wordt/wat daarin verbroken wordt, zijn oude verbindingslijnen met de oude tijd, met de oude wereld, met de oude beleving van religie. Want datgene wat oude beelden in het bewustzijn van een mens opwekt, zijn ook oude herínnerings-trillingen aan díe religie..
.. Maar ook religie kent zijn eigen gróeibeweging. Het is belangrijk dit heel diep te beseffen. Dat het daarom ook niet zo is dat wan-neer een religieuze aanhang vanuit de bínnenwereld in een mens in status quo verkeert, dat het daarmee ook een eeuwenlang[e] zelfde beleving zal kunnen zijn. Het zal in de beweging van de evolutie verkeren, en daardoor zullen ook oude waarheden uiteindelijk achterhaald blijken te zijn door bewústzijn, bewustzijn der mensheid. En daarom mag het losgelaten worden.
Datgene wat daardoor verbróken wordt, is zeker een onderdeel van het loslaten van een oude tijdsspiraal/van een oud tijdsgewricht, waar het bewustzijn zich nog veelal [in] bevindt. Maar het is tegelijkertijd een soort van collectiviteit die zíchtbaar wordt gemaakt door een groep mensen, waarin er daardoor ook vanuit die vernietigende drang zeer wordt gewezen op het bewústzijn der mens-heid.
Kijk dus vooral naar de vernietiging die zich ook in het Wésten afspeelt, alleen op een andere manier. Ook al díe lijnen ver-tegenwoordigen die zelfde collectieve ‘verbondenheid’.. Datgene wat hierin hersteld kan worden - in dat bewustzijn - help[t]en ook die nieuwe stappen naar die Nieuwe Tijd te zetten.. Vooral ook die stappen te kunnen zetten naar die Nieuwe Aarde, op die Nieuwe Aarde. Want deze Nieuwe Aarde kan alleen maar werkelijk plaatsvinden als de oude aarde werkelijk tot in haar uitersten haar functie heeft voltooid in die oude evolutiespiraal.
Nu komt er een Nieuwe Beweging. Deze Nieuwe Beweging is al ingezet, maar doet daarom alles trillen op zijn grondvesten, om daardoor alles los te trillen wat nog gezíen moet worden. Wanneer dit uiteindelijk tot een voleinding komt, zal ook die Nieuwe Aarde zijn ontstaan.., zal het bewustzijn weer terugkeren in die werkelijke eenheidsbeleving, en zal daardoor ook vanuit die individualiséring weer terug worden gekeerd naar het sámen beleven..
Aanbidding is iets van de buitenwereld [De religie van het hart]
.. Ik moet daar nog iets aan toevoegen. Ook in het Westen heeft dit gespeeld. Er is in het Westen, zoals u allen weet, in uw eigen geschiedenis ooit ‘de Beeldenstorm’ geweest..Waarin er ook groepen mensen kwamen die datgene wat er aanbeden werd door de westerse mens uiteindelijk werd vernietigd. Ook daarin kwam toen een kentering in het bewustzijn. Het hielp de ander, het hielp de mens uiteindelijk anders naar de religie op zichzelf te kijken. Er is daardoor een soort andere instroom ontstaan, een dieper besef. Er bleef iets anders van over dan dat wat uiteindelijk werd aanbeden. Alles heeft daarin dus ook zijn functie weer gekend, ook in het Westen waarin u allen woont. Dat is de herhaling in de tijd.
Aanbidding is iets van de buitenwereld/aanbidding is iets van de buitenkant, heeft te maken met materiële vormgeving. Wérkelijk verbonden zijn in de diepste essentiële religie - met dat wat geweten wordt in ieders hárt/vanuit eigenheid in het eigen hart - zal steeds vanuit de binnenwereld plaatsvinden.Vanuit het innerlijk contact maken mét. Daar zit datgene wat verbonden is in eigen religie; niet in aanbidding, maar in Verbinding.
Berry Vincenta, april 2015
