Ik kan deze vraag retorisch aan u teruggeven: wat verstaat u onder realiteit? Realiteit is datgene wat die mens in zijn totale beleving, vanuit zijn diepste bewustzijn heeft ervaren. Deze realiteit is van een andere orde dan zoals er wordt gekeken vanuit de stoffelijke wereld naar dergelijke ervaringen. De realiteit van een mens die wat u een BDE noemt heeft is een realiteit vanuit een deel van het bewustzijn van die mens. De hartenergie van die mens vervolgt op een andere plaats zijn weg dan waar de hersenen zijn lijn naartoe uitzetten.
De hersenen in combinatie met het hart vormen een actief veld waarin de mens zich tijdens zijn leven beweegt.
Maar daar waar een mens een werkelijke BDE in zichzelf ervaart, zoekt de hartenergie zijn eigen oorsprong weer. En op weg vanuit het hart naar de oorsprong vanuit de zielenenergie van deze mens zal gedurende de weg die deze mens aflegt in zijn bewustzijn ¬ en dit is belangrijk voor u om te weten dat dit een bewustzijnskwestie is ¬ gedurende deze weg op zoek naar de oorsprong van deze hartenergie deze ervaring hebben. Op deze weg zullen steeds beelden in zijn bewustzijn verschijnen waarin hij zijn herinneringen heeft liggen. Deze herinneringen zullen hem doen beseffen waar zijn werkelijke energie op gebaseerd was op het moment waarop hij in de stof verscheen.
Daar waar hersenactiviteit ophoudt te bestaan is juist het punt van inzicht vanuit het middelpunt in die mens, vanuit de werkelijke basale hartenergie, een veel helderder beeld dan deze mens in zijn leven ooit zou kunnen ervaren.
Wanneer de beelden vertaald worden, als deze mens opnieuw terug in de stof is, zullen woorden niet kunnen aanreiken de ervaring die deze mens heeft beleefd. Want steeds opnieuw zal de herinnering in zijn bewustzijn een plek gaan krijgen. Het is ook juist voor deze mensen de bedoeling zich te realiseren wat de prioriteit in zijn/haar leven zou moeten zijn omdat deze mensen zich hoogstwaarschijnlijk te lang, te veel hebben geïdentificeerd met dat wat materie en stof heet.
Voor deze mensen moet het een schokervaring zijn om zich daar werkelijk via deze schok uit los te schudden zodat de helderheid van bewustzijn opnieuw wakker wordt gemaakt. Daar waar wakker wordt gemaakt, zal deze mens weer gaan zien waar zijn plaats is.
Vraag: Nu is uit wetenschappelijk onderzoek bekend dat mensen die geen hartstilstand hebben, maar bij wie een bepaalde plek in de hersenen geactiveerd wordt dezelfde beelden krijgen. Hoe is dit dan te verklaren?
Ik heb u gezegd dat de hartenergie een verbinding maakt met de hersenimpulsen. Daar waar de hersenimpulsen ondermijnd worden door welke situatie dan ook zal er steeds een activering plaatsvinden van daar waar de lijn loopt naar de hartervaringen, naar de BDE, naar dat wat die mens in zichzelf moet gaan waarnemen. Maar waar de hersenen volkomen af gaan sterven is dit alleen maar een stoffelijk sterven.
In eerste instantie zullen de signalen van de hersenen zeker nog blijven bestaan want een mens blijft altijd waarnemen vanuit een andere invloed, die u misschien 'astrale invloed' noemt.
Maar daar waar wetenschappelijk gezien de hersenimpulsen niet meer gemeten kunnen worden zal toch de waarneming van deze mens optimaal in orde blijven. Omdat de mens op dat niveau niet meer werkzaam in
zichzelf kan zijn zullen toch de andere 'draden' die zijn bewustzijn verbinden met dat wat zijn essentie is, werkelijk in zichzelf de beleving door blijven ervaren. De ervaring van de diepste beelden van deze mens ¬ hoewel deze mens geen hartstilstand maar hersenproblemen heeft ¬ zijn eigenlijk vergelijkbaar met de mens die wel een hartstilstand krijgt.
Want deze draad die steeds opnieuw aangehaakt en geschakeld is met de hartenergie zal steeds opnieuw deze mens blijven stimuleren te kijken naar dat wat innerlijke beelden aan hem laten weten, opdat deze mens vanuit dit punt zijn andere mogelijkheden zal gaan kunnen zien.
Wetenschappelijk zullen er vele vernieuwingen in onderzoek op dit gebied zichtbaar worden. Zij kunnen echter alleen zichtbaar worden gemaakt waar wetenschappers hun eigen oude beelden en identificaties met dat wat men weet los durven te laten. Want dat wat getoond zal worden aan de wetenschappers via de mensen die onderzocht worden, zal een totaal nieuw beeld voor allen op gaan werpen en dit vraagt van wetenschappers een enorme flexibiliteit.
En wanneer de openheid van deze onderzoekers een werkelijke 'hartopenheid' is, zal datgene wat eigenlijk al getoond is maar nog niet gezien is ook gestalte kunnen krijgen. Velen van deze mensen die nu onderzocht worden laten een andere werkelijkheid zien. Deze andere werkelijkheid kan alleen begrepen worden waar een openheid vanuit het hart van onderzoekers gegeven gaat worden en waarin niet alleen maar verklaringen gegeven worden uit dat wat geweten is.
