Wanneer de ogen vanuit het hart (van de begeleider) kunnen volgen, kunnen zij zien waar transformatie aangebracht kan worden opdat het hart van de begeleider gekoppeld gaat worden aan de pijn die een stervende mens heeft in een deel ¬ in het étherische, het astrale of het spirituele veld ¬ waar hij een blokkade heeft waar hij niet vanuit zijn vrijheid afstand van kan nemen dat daarin gewerkt kan worden.
Dat vraagt een stevige aanschakeling vanuit een enorm sterke hartenergie van een begeleider in stervensbegeleiding.
Hierin wordt van de begeleider enorm veel respect gevraagd, wordt ook overgave gevraagd aan degene die deze begeleiding innerlijk oproept bij die ander.
Het gaat alleen om te zien en te voelen, om te zien en te voelen, om te zien en te voelen.
Want daar waar de hartdraad van de begeleider aangehaakt wordt aan de mens die stukje voor stukje zijn rouwproces van sterven in moet gaan lossen zal deze transformatie voor deze mens een gemakkelijker opgang worden.
Daar waar werkelijk losgelaten zal worden, zal deze mens minder de neiging hebben zich te blijven identificeren en zal deze mens zich werkelijk los kunnen maken.
Het stervensproces van de mens is een heel eenzaam proces
De draad die tijdens het sterven geweven gaat worden is een draad van 'ernaast te staan'. Het stervensproces van de mens is een heel eenzaam proces. Het is dezelfde eenzaamheid als die de mens voelt wanneer hij geboren wordt. Vice versa. Het ernaast staan vraagt een zeer hoge mate van respect.
Niet eens het respect wat u in uw wereld kunt benoemen, maar het is een 'wezenlijk' respect: een respect dat van wezen tot wezen gesponnen wordt tussen deze twee mensen. En dit wezenlijke respect is juist datgene dat de mens die afscheid moet nemen een makkelijker doorgang zal kunnen verzekeren.
