En toch, steeds opnieuw, zullen de lagen van deze mens aangesproken worden toch weer tot realisatie te komen als er sprake is van een BDE. Maar daar waar de mens werkelijk zijn stof los moet laten, waar de draad van zijn bewustzijn werkelijk doorgesneden gaat worden zullen al deze lagen die Ik net noemde terugkeren naar hun oorsprong. Zij zullen zodanig terugkeren naar hun oorsprong dat ze worden opgenomen in het veld van deze wereld, in het veld van dit zonnestelsel. Geen een deel, geen een cel, geen een atoom, geen een herinnering van deze mens gaat echter verloren! Alles zal opnieuw zijn weg teruggaan naar zijn oorsprong.
Zie het als een kaartenhuis dat uit verschillende lagen is opgebouwd en zie dan dat de buitenste laag het eerste valt. Zo zal de mens stapje voor stapje voor stapje zichzelf teruggeven aan de Oorsprong. Vanuit de essentie die hij is, zal hij naar de hoogste Oorsprong van zijn komaf terugkeren. Steeds opnieuw zal elke molecuul en ieder atoom van het bewustzijn van wat deze mens in wezenlijkheid is geweest behouden blijven. Niets gaat verloren. Alles keert terug naar de Bron. Naar de Bron van ontstaan, naar de Bron waaruit ook datgene afkomstig is waarmee de mens – wanneer hij weer terugkeert in de stof – zichzelf weer stap voor stap voor stap aan zal kleden om tot een vorm te komen waarin deze mens gestalte zal moeten hebben en krijgen in de materie.
Maar vergis u niet, want in iedere laag van het bewustzijn vindt een rouwproces plaats omdat het bewustzijn van die mens daarbij steeds aanwezig zal zijn. De mens weet dat hij steeds opnieuw deel voor deel aan het teruggeven is. En wanneer de mens vanuit een hoger bewustzijn, vanuit een helder bewustzijn – zoals u die Mij bevraagt – daarnaar kan kijken dan weet u dat de pijn navenant is. Het teruggeven draagt namelijk steeds opnieuw het stervensproces in zich. Dat wat teruggeven wordt, is rouw en is een afsterven. Wanneer de mens dat bewustzijn nog niet helemaal heeft kunnen koppelen aan zijn afkomst, maar nog steeds een deel van dat bewustzijn is gekoppeld aan emotionele geladenheid die nog niet helemaal tot stilte is kunnen komen dan zal de mens deze stervensprocedure als enorm pijnlijk kunnen ervaren.
Daarom is het van het grootste belang dat een mens die wordt begeleid in sterven vanuit een volkomen overgave aan dat wat er is aan pijn in de mens die los moet laten gezien gaat worden vanuit de ogen vanuit het hart. Want wanneer de ogen vanuit het hart kunnen volgen, kunnen zij zien waar transformatie aangebracht kan worden opdat het hart van de begeleider gekoppeld gaat worden aan de pijn die een stervende mens heeft in een deel – in het étherische, het astrale of het spirituele veld – waar hij een blokkade heeft waar hij niet vanuit zijn vrijheid afstand van kan nemen dat daarin gewerkt kan worden. Dat vraagt een stevige aanschakeling vanuit een enorm sterke hartenergie van een begeleider in stervensbegeleiding. Hierin wordt van de begeleider enorm veel respect gevraagd, wordt ook overgave gevraagd aan degene die deze begeleiding innerlijk oproept bij die ander. Het gaat alleen om te zien en te voelen, om te zien en te voelen, om te zien en te voelen. Want daar waar de hartdraad van de begeleider aangehaakt wordt aan de mens die stukje voor stukje zijn rouwproces van sterven in moet gaan lossen zal deze transformatie voor deze mens een gemakkelijker opgang worden. Daar waar werkelijk losgelaten zal worden, zal deze mens minder de neiging hebben zich te blijven identificeren en zal deze mens zich werkelijk los kunnen maken.
Vraag: Het gaat er dus om dat de begeleider ziet en voelt en niet allerlei dingen doet?
Dat heeft u goed begrepen. De draad die dan geweven gaat worden is een draad van ‘ernaast te staan’. Het stervensproces van de mens is een heel eenzaam proces. Het is dezelfde eenzaamheid als die de mens voelt wanneer hij geboren wordt. Vice versa. Het ernaast staan vraagt een zeer hoge mate van respect. Niet eens het respect wat u in uw wereld kunt benoemen, maar het is een ‘wezenlijk’ respect: een respect dat van wezen tot wezen gesponnen wordt tussen deze twee mensen. En dit wezenlijke respect is juist datgene dat de mens die afscheid moet nemen een makkelijker doorgang zal kunnen verzekeren.
