Hoe komt het dat er zoveel kinderen zijn met ADHD (hyperactiviteit)?
Kinderen, Zielen met ADHD zijn kinderen met een zeer gevoelig bewustzijn. Deze kinderen, deze zielen die nu geïncarneerd zijn in deze tijd, zijn kinderen die heel veel moeite ondervinden van de enorme prikkels die deze wereld op hun los laat. De prikkels die deze kinderen niet kunnen verwerken in hun bewustzijn, drijft hen tot overactiviteit. Deze kinderen missen een aansluiting vanuit het kunnen uitdrukken van gevoel in hunzelf, naar buiten toe. Deze onmacht die deze kinderen daartoe ervaren, geeft een enorme activiteit, geeft ook de mate soms van enorme agressie door de onmacht van uitdrukken.
Deze kinderen met dat overgevoelige bewustzijn, zijn kinderen die heel veel liefde in zich dragen. Zijn kinderen die eigenlijk a.h.w. komen als dragers van het Christus-bewustzijn. Zijn kinderen die komen met een aanrakende energie, waardoor deze kinderen de taak hebben de omgeving aante raken in het hart, aan te raken vanuit het hart, in het hart. Deze kinderen vragen daartoe een hele andere plaats, een hele andere begeleiding. Maar ook een hele andere begeleiding, deze kinderen vragen om een van Hart tot Hart contact. Deze kinderen zullen het absoluut niet verdragen, de mentale druk die op deze wereld heerst. Want al deze prikkels die op deze Zielen worden losgelaten, zullen deze Zielen drijven tot wanhoop.
Ouders en begeleiders.
De mensen die deze Zielen ontvangen, zijn mensen die daartoe ook werkelijk zijn uitgekozen. Deze ouders zijn uitgekozen om deze Zielen op een dusdanige manier te begeleiden, zodat datgene wat aan krachten in deze wezens schuilt ook naar buiten te kunnen laten stromen. Op een eigen manier, op hun eigen werkelijke manier. Deze manier vraagt ruimte, vraagt tijd, vraagt aandacht en vraagt vrijheid en begrenzing, want deze kinderen zijn grenzeloos.
De grenzeloosheid is iets wat deze kinderen, deze Zielen een enorme mate van onveiligheid geeft. Deze onveiligheid kan terug worden gebracht naar veiligheid, wanneer deze kinderen binnen een mate van uiterlijke aangegeven grenzen kunnen functioneren, wanneer deze kinderen bemoedigd worden in wie ze zijn.
Al zijn de stapjes nog zo klein die ze zetten in hun groei, bemoediging/aanmoediging is voor deze Zielen van het grootste belang. Want zij kennen niets anders dan de Liefde vanuit het hart. En zij zullen zich toch, vanuit hun keuze in dit leven te verschijnen, moeten verbinden aan deze wereld met al zijn indrukken, met al zijn communicatiestromen op uw wereld. De communicatiestromen op uw wereld, zijn juist de stromen waar deze Zielen heel veel problemen mee hebben en zullen krijgen.
Het is nogmaals van het grootste belang een absoluut nieuwe begeleiding aan deze kinderen aan te kunnen bieden en heel, heel dicht naast ze te staan.
En kinderen die een autistische aandoening hebben?
Kinderen, Zielen met een autistische aandoening, kunt u haast vergelijken met ADHD alleen vanuit een andere pool. Die andere pool is een wat stille kracht. Vanuit deze stille kracht die autistische kinderen kunnen vertonen is juist ook weer de onmacht zichtbaar.
Het aan kunnen raken, het werkelijk kunnen verbinden vanuit het gevoel met de wereld is waar deze Zielen/deze kinderen tevens een heel groot dilemma in hebben.
Een heel groot probleem mee hebben. Is ook, vanuit onvermogen zich uit te kunnen drukken, wat een enorm groot dilemma geeft aan onmacht. Deze onmacht is juist datgene waar deze Zielen in dit leven voor hebben gekozen, vanuit deze onmacht zo absoluut in hun eigen kracht te kunnen blijven, om daarin toch zichzelf te kunnen zijn.
Vanuit dat kleine deel wat ze kunnen verbinden met de ouders, met de omgeving, daarin zichzelf zodanig neer te kunnen zetten, dat dit hun manier van ervaren is in deze stoffelijke wereld. Maar het is een zware weg.
Deze Zielen, deze autistische kinderen die op deze manier geboren worden, zijn Zielen die ook heel veel warmte, liefde en geborgenheid vragen.
Want dit is de weg waarop de kracht, die dit autistische kind heeft, neergezet kan worden.
Heeft het gebruik van medicijnen om bijv. ADHD of depressie te bestrijden lichamelijke en/of geestelijke gevolgen?
Onderdrukking, werkelijke onderdrukking van datgene wat gezien zou kunnen worden. Wanneer de mens die in depressie is anti-depressiva gaat slikken, zal die datgene wat deze depressie hem of haar had kunnen leren, gaan onderdrukken. Het is een vorm van controle willen houden.
Het is ook de vorm van controle die uitgeoefend wordt op kinderen met ADHD. Wanneer er medicijnen worden verstrekt aan kinderen met ADHD zullen deze kinderen niet vanuit hun eigen stroom werkelijk op hun voeten kunnen gaan staan. Maar zal er een gecontroleerde levenshouding zijn, waardoor de omgeving beter met deze ongecontroleerde energie om kan gaan.
Het zegt dus alles over de omgeving die eigenlijk de controle op dat moment zo graag in handen wil hebben, maar dit is mensellijk gezien een logisch gevolg.
Want kinderen met ADHD of mensen met zware depressie, zijn mensen die heel moeilijk kunnen samenleven. Steeds opnieuw vragen de mensen toch: kunnen we samenleven, hoe kunnen we samenleven. We kunnen samenleven onder bepaalde voorwaarden en het zijn juist deze voorwaarden die gecreeerd worden. Er zijn natuurlijk legio medicijnen die goed zijn voor mensen in bepaalde situaties, maar als u het speciaal hebt over medicijnen als anti-depressiva en medicijnen voor kinderen met ADHD dan zijn dit werkelijke onderdrukkende, controlerende medicijnen, zodat deze mensen in de hand gehouden kunnen worden.
Wat gebeurt er als je stopt met deze medicatie bij deze 2 specifieke problemen?
Dan zal er een ongecontroleerdheid in de samenleving met de omgeving komen. De samenleving in de omgeving, de omstanders zijn vaak nog niet in staat om dit op te vangen. Wanneer er een kind met ADHD van medicijnen af zou gaan op het moment waarop dit medisch gezien nog niet aan de orde zou zijn, dan zou dit ongecontroleerde gedrag een enorm dilemma in het gezin kunnen betekenen en zou dat het gezin kunnen doen breken. Het komt voor dat er ADHD-kinderen zijn die wanneer ze wat ouder worden, toch uiteindelijk van de medicijnen af kunnen, omdat ze op een juiste manier zijn begeleid, omdat ze op een juiste manier hebben kunnen groeien.
Maar ADHD-kinderen die dat niet kunnen zullen altijd een deel afhankelijk blijven van het medicijn, waardoor ze toch uiteindelijk zich deels aan kunnen passen aan wat deze maatschappij van hen vraagt.
Het zelfde geldt voor mensen met diepe depressies en anti-depressiva. Mensen met diepe depressies zijn mensen die werkelijk op de bodem van hunzelf verkeren, Deze mensen vragen eigenlijk om hulp, vragen om het licht in hunzelf, vragen om helderheid waarom het gebeurt in hunzelf.
Deze mensen vragen eigenlijk om een andere hulpbron, maar de reguliere geneeskunde geeft veelal heel snel dit soort middelen om controle te willen houden. Omdat de mens uiteindelijk ook zelf een deel controle in zichzelf wil terug voelen. Want de mens die werkelijk in diepe depressie zit, is een mens die ongecontroleerd in zijn bewustzijn staat en zoekt zich een veiligheid. Deze veiligheid kan juist dat medicijn zijn, maar de werkelijke in- en aflossing van een diepe depressie zal gevonden moeten worden in het bewustzijn. Er zal dus op bewustzijn van deze mensen gewerkt kunnen gaan worden.
Wanneer deze mens bereid is vanuit zijn eigen bewustzijn daarmee aan de slag te gaan m.b.v. alternatieve geneeskunde, dan zal uiteindelijk die anti-depressiva uitgesloten kunnen worden. Omdat deze mens dan niet meer afhankelijk is aan maar onafhankelijk weer opnieuw in zijn eigen leven kan staan vanuit de blijheid in zichzelf en niet meer vanuit de diep gevoelde negativiteit en afkeuring van het leven en het zelf.
