Hoe kunnen wij kinderen hun eenheidsbesef laten behouden of kunnen we dat ondersteunen door ons eigen eenheidsbesef te projecteren op kinderen. Is dit de vraag?
Juist door dit op die manier te presenteren aan kinderen om u heen in uw leven, daarin geeft u een voorbeeld, daarin laat u zien waar het in wezen om gaat. Maar dat vraagt heel veel van u, van een volwassen mens.
Een kind heeft per definitie het eenheidsbesef in zichzelf, weet nog niets van afgescheidenheid, weet nog niets van het moeten kiezen voor dat wat niet binnen die eenheid valt. Juist doordat er vanuit de puurheid in dat eenheidsbesef van een kind inderdaad het grote belang schuilt dat die eenheid bewaakt en bewaard gaat worden, is het voor de volwassen omstanders belangrijk om dit zelf te leven. Dat vraagt dus eerst weer dezelfde blik naar binnen te richten en heel goed doordrongen te raken van het feit wat zelfeenheid betekent, wat de eenheid met uzelf voor uzelf nou werkelijk in zich draagt en hoe u daar vanuit kunt leven. Aandachtig in uw eigen energie te staan, met uzelf in de eenheid in het leven te staan. Dat vraagt heel veel aandacht, dat vraagt heel veel training, dat vraagt ook een loskoppelen van dat wat het in de weg zou zitten. En wanneer u op die manier die energie niet alleen richt in het leven wat u leeft, maar u ook realiseert dat uw energieveld dit uitstraalt, dan zal ook al datgene wat u dan op dat moment aan zelfwerkzaamheid projecteert naar de wereld zeker zijn weg vinden naar de kinderen in uw omgeving.
Eenheid is een heiligheidsprincipe, eenheid is waar het uiteindelijk in principe om ging in de schepping, eenheid moet dus zeker vanuit die manier, van diep respect voor de ander ook benaderd worden, maar kan alleen maar op die manier benaderd worden als de eenheid in het zelf volkomen de aarde heeft gevonden. Mijn zegen.
