Op haar vraag “wat is de diepste wens voor jou op dit moment?” was mijn antwoord “te leren kennen wie Geerteke wezenlijk is!”. Met de toevoeging dat ik daar wat extra handvatten bij zou kunnen gebruiken. Wat meer duidelijkheid wenste in het bewustwordingsproces dat al een lange periode gaande is en waar steeds meer en steeds nieuwe ervaringen worden ervaren. Ervaringen, die mij iets te melden hebben. En dat wat ze te melden hebben soms nog wat achter sluiers lijkt te blijven hangen.

Sluiers die verwijzen naar hele oude herinneringen. Herinneringen die zo oud blijken te zijn. En al zoveel levens mee worden genomen teneinde ze te kunnen transformeren en transmuteren. Herinneringen, die tegelijkertijd ook veel pijn en verdriet met zich mee blijven dragen.

De diepgevoelde soms ook nog onbewuste wens om hier in dit leven van NU een laatste stap of de laatste stappen naar be- en ver-lichting in te kunnen zetten. Zodat er opnieuw ruimte ontstaat voor beweging naar verdere expansie van verdieping van het bewustzijn. Het bewustzijn dat LIEFDE de weg is. Het Christus bewustzijn. Of anders gezegd "Het Opstaan van de Vrouwelijke Christus" zoals Berry dat zo mooi benoemt.
En dat vanuit het bewandelen van die weg in deze dimensie van dualiteit, die er nu eenmaal is, het evenwicht steeds meer en duidelijker wordt benaderd tussen mijn fysieke vorm en mijn energetische vorm. En het steun bieden aan anderen in dit proces. Bij de de dieren (paarden, honden) en hun mensen die op mijn pad komen met hun vragen.

En dan is het heel fijn gehoor te kunnen geven aan en gehoor te vinden voor de wens even een extra paar handen te kunnen omvatten en vast te houden op DIE WEG.